خدايا، هرچه را دوست داشتم از من گرفتي. به هرچه دل بستم، دلم را شکستي. به هرچه عشق ورزيدم، آن را زائل کردي. هرکجا که قلبم آرامش يافت ، تو مضطرب و مشوشش نمودي. هروقت که دلم به جايي استقرار يافت تو آواره ام کردي. هر زمان که به چيزي اميدوار شدم، تو اميدم را کور نمودي... تا به چيزي دل نبندم و کسي را بجاي تو نپرستم، و در جايي استقرار نيابم و به جاي تو محبوبي و معشوقي نگيرم. و جز تو با کسي ديگر و در جا ونقطه اي ديگر آرامش نيابم.

فقط تو را بخواهم، تو را بخوانم، تو را بجويم و تو را پرستش کنم..."

.:: شهيد دکتر مصطفي چمران ::.